"İnsan delirir, insan delirtir, insan acizdir, insan aciz bırakır" Yoksulluk ve onun bağrında büyüyen yoksunluk, iletişimsizlik ve insanın birbirine karşı acımasızlığının karşısında çoğunlukla kadın ama hep yaralı karakterlerin içindeki umut kırıntılarını büyütüp büyütüp dünyaya bir iyilik olup sokulmanın derdinde olmasının öyküleri var bu kitapta. Kışın ve kavganın ortasında yağan kara "adını bahar koydum" diyecek kadar nahif karakterlerdir bunlar. Uslu'nun öyküleri ne olayı ne akışı ne de konu ...