Titreyen bedenimizle, kızarmış al yanaklarımızla tarifi olmayan bir yaşam serüveni içine girerken ömrümüz, gittiğimiz yollar bizi çok uzaklara götürürken, hücrelerimiz kanar durur.Yaşanılan eylemler insanın ruhunu okşamıyorsa, fazla söze gerek kalmadan, kelimeler kifayetsizleşir. Birçok cümlenin arasında sıkışan hüzün gözyaşlarının akmasıyla, huzur kapısının erimesi kaçınılmaz olur.Tan vakti, yaşlı umutsuz gözlerle güne uyanırken, adeta yüreğimizden bir parça kopar, sarsılır bedenimiz. Hayalleri ...