Ku kenê Merdan qedîya, got:
“Xalo, di pêşîya ku werim cem te. Hingî ku tavan dibarîya û disekinî, min du riste yên xweş ber hev kirin, ji bona vê meh a sibat ê. Pir li hev tên, ez pê, pir kenîyam.”
Gavanê Kal bişivî û got:
“Ka bêje.”
Merdan got:
“Ey sibat ê, tu sibat a xaponek î. Çima tu henekê xwe bi min dik î?” Gavanê Kal kenîya û bi kenê xwe re, riste ya wî, ber dewam kir:
“Carna germ û carna jî hînik î.
Piçek kinik û rindik î
Lê hinga ku tu xilî ...