Dünyaya gözlerini açtığında ne de masumdu! Lâkin olacaklardan haberi yoktu. Objeleri ayırmaya başladığında bir tuhaflık sezdi; normal değildi, insanlar!
Gözlerini birbirinden kaçırıyor, selâmlaşmadan basıp gidiyorlardı.
Hayaletler şehri gibiydi, her yer.
Köşe başlarını tutan kapüşonlular, avını bekleyen birer çakaldı.
İşte birisi yaklaşıyor... Birkaç bozukluk uzatıyor. Atıyor cebine. Ne garip şeydi bu!
Sınıfta durmaksızın uyuyan biri vardı; ne ders dinliyor, ne konuşuyor ...