Ferâset: Zâhiri ahvalin bâtini ahlaka delâlet etmesidir. Mizaç ise ya nefis olur veya nefsin fiillerinde araç olur. Her iki anlamda da mizaç; zâhiri ve bâtınî olan ahlaktır. Bu iki ahlak da mizaca tabidir. Bu, sübût bulursa o zaman dış görünüş bâtınî ahlaka delâlet eder. Zira birbirlerine bağlı olan iki şeyden birini elde etmek diğerini de elde etmiş olmak demektir. Bu hususun doğruluğu ile ilgili herhangi bir şüphe yoktur.