Küçük bîr kız çocuğuyum ben. Beyaz bir elbise giydirmiş annem. Portakal kabuğu kokulu. Şefkat gibi. Kaldırım taşında dengede durma oyunu oynuyorum. Sonra dönmeye başlıyorum. Etekliğim havada benimle birlikte dönüyor. Sarhoş edici bir daire çiziyor etrafımda dünya. Böyle delice devam etmek istiyorum dönmeye. Avucumda bir yığın kalp. Sıkmıyorum, düsürmüyorum. Kimsenin kalbini düşürmem ben. Benimkini kim, neden düşürsün hem? Yusuf ihsan Efendi ensemden yakalamış beni, kedi yavrusu olmuşum ben. Baba ...
