Aristoteles’in (MÖ 384-322) mantık ve tanım teorisi ekseninde şekillenen mâhiyet teorisi, İbn Sînâ (ö. 428/1037) ile nesnelerin özsel hakikatleri ve varlık arasındaki ilişkiyi incelemiştir. Müteahhirûn dönemde mâhiyet teorisi, mantık, kelâm ve tasavvuf bağlamında ele alınmış, ancak tartışmalar genellikle varlık kavramına odaklanarak mâhiyetin bağımsız incelenmesi ihmal edilmiştir. Felsefî, kelamî ve tasavvufî geleneklerin mâhiyet yaklaşımlarının birbirine karışması, mâhiyetin neliğine dair bilg ...