Yâr! Gidiyorum yâr! Ama kaçmıyorum. Başkasına gitmiyorum. Üzülmene kıyamadığım kelebek tenine değen, kanadını kıran olur korkusundan gidiyorum. Uzak değil gittiğim yer. Biliyorum gelip bulacaksın beni. Biliyorum Tanrı bekletmeyecek beni. Biliyorum kıracağım bu gidişimle seni. Gül tenin incinip gül dalın kırılacak. Ama üzülme yâr. Düşünsene dünyada kime yazıldı böyle aşk. İçimi bilenin içini bilmek kime yazıldı?
Gökyüzünün şâhitliğinde sevdik biz, Tanrı böyle istedi. Öylesine çıkmadık ...
