Kullukta teslimiyeti, dostlukta vefası olmayanların sadakati, zorluk gelinceye kadardır. Oysa kulluk, her şeye "rağmen" olmalıdır. Gerçek sevgiye ulaşanların, yaşadıkları tecellilerden "Yandım Allah, dondum Allah!" diye şikâyetleri olmaz. Bizler ilahî aşkın keremine mazhar olabilirsek İbrahim gibi İsmail'den, İsmail gibi de candan geçeriz. Eğer Muhammedî tadı, gönül damağımızda tatmadıysak, bütün tatların sadece dil damağında ve nefsanî arzularda olduğunu zannederiz. Şu dünyada hangi sevgi var k ...