Bu risâlenin sebeb-i te’lîfi, gayet mütecâvizâne ve gayet çirkin bir tarz ile «hakaik-i îmânîyeyi» tezyîf edip; bozulmuş aklı yetişmediği şeye hurâfe deyip, dînsizliği, tabiata bağlayarak; Kur’ân’a hücum edilmesidir.
O hücûm ise, şiddetli bir hiddeti kalbe verdi ki, şiddetli ve galîz tokatları o mülhidlere ve haktan yüz çeviren bâtıl mezheblilere yedirdi. Yoksa, Risâle-i Nûr’un mesleği, nezîhâne ve nâzikâne ve kavl-i leyyindir.
