Göğe en uzak yer... Merhametin kalbi... Doğumun ve ölümün can damarı... Bağrına basılan tohum... Sonsuz zamana, son yolculuğa göllenip cümle kâinatı biriktiren kadife el.
Toprak, turâb, hâk ve eskilerin diliyle kurumak; kulağıma fısıldanan ilk isimlerim...
Hesabı şaşmış, hırpalanmış, delik deşik edilmiş toprağım ben. Üzerime atılmış onca tohumu, pütür pütür eline inat sabrın gövde bulduğu beli büküklerin nazını çekerim. Bana bakan yönüyüm hayatın. Kömür karası da elmas pa ...